عاملان مرموز حملات باج‌افزاری پتیا، همچون واناکرای به‌درستی مشخص نیستند، اما عده زیادی، سازمان امنیت ملی آمریکا را مقصر این حملات می‌دانند.
به گزارش افتانا (پایگاه خبری امنیت فناوری اطلاعات)، در حقیقت همان احتمالاتی که در بحث واناکرای برای عاملان آن وجود داشت در اینجا هم صدق می‌کند. در اینجا برخی گمانه‌زنی‌ها را درباره نسبت دادن این رخداد به برخی کشورها بررسی می‌کنیم.
سازمان امنیت ملی آمریکا (NSA): بر اساس اعلام‌نظر اسنودن، حملات پتیا، کار گروه‌های هکری سازمان امنیت ملی آمریکا بوده‌است. بر اساس برخی قراین، این سناریو به واقعیت نزدیک‌تر است. آمریکا با قرار دادن برخی تسلیحات سایبری خود در اختیار گروهی موسوم به «کارگزاران سایه» سعی در افزایش قدرت بازدارندگی دارد و می‌کوشد از راه بزرگ‌نمایی توان آفندی خود به چنین هدفی دست یابد.
روسیه: با توجه به اینکه حملات باج‌افزاری بیشتر با انگیزه‌های اقتصادی همراه هستند، نمی‌توان این سناریو را محتمل دانست؛ زیرا روسیه، نشان داده‌است که در حملات سایبری، بیشتر جنبه شناختی و اطلاعاتی را دنبال می‌کند تا اینکه به دنبال کسب سود اقتصادی باشد.
کره شمالی: این سناریو نیز اگرچه با برخی توان‌های سایبری کره شمالی سازگار نیست، ولیغیرممکن هم نیست؛ زیرا این کشور در پی این است تا ارز اقتصادی خود را تقویت کند و بتواند با وجود تحریم‌های اقتصادی از فشارهای وارده بکاهد.
چین: برخی کارشناسان مدعی شدند در کدهای منتشرشده در باج‌افزار واناکرای، کدهای چینی وجود دارد و به همین دلیل، گمانه‌زنی‌ها درباره چین بالا گرفت. البته برای نزدیک کردن این سناریو به واقعیت، احتمالاتی وجود دارد؛ یکی اینکه چین، خودش قربانی این باج‌افزار نیست. البته این دلیل از قوت کافی برای اثبات مدعا برخوردار نیست. دوم اینکه چین قصد دارد تا سال ۲۰۵۰ به یک ابرقدرت اقتصادی در برابر آمریکا تبدیل شود، بنابراین سعی دارد اطلاعات کافی از شرکت‌های تجاری، انرژی، تولیدی و زیرساختی داشته‌باشد. درنتیجه از طریق باج‌افزار، حملاتی را انجام می‌دهد و در عین اخذ پول از قربانی، نسخه‌ای از اطلاعات را هم نزد خود نگه می‌دارد. البته بر اساس سابقه‌ای که چین در انجام حملات سایبری دارد، روش باج‌افزاری از سوی این کشور، متداول نیست. معمولاً روش حملات چینی‌ها، روش جاسوسی سایبری با استفاده از APT (حملات پایدار پیشرفته) است.
البته فرض اینکه این حملات، اقدام گروه‌های سازمان‌نیافته و غیر وابسته به دولت‌ها باشند هم بعید نیست، اما با توجه به گستردگی و مقیاس حملات یادشده، گروه‌های کوچک هکری معمولاً به‌تنهایی این قابلیت را ندارند. درعین‌حال، برخی دولت‌ها سعی می‌کنند با اجیر کردن این هکرها، فعالیت‌های سایبری خود را انجام دهند و هم‌زمان، ردی نیز از خود برجای نگذارند و از این طریق، همه اتهاماتی را که متوجه آنهاست از خود دور می‌کنند.
باید افزود که یکی از نگرانی‌های کشورها و سازمان‌ها، افزایش گروه‌های هکری سازمان‌نیافته است که به علت منسجم نبودن، یافتن و ردیابی آنها نیز بسیار دشوار است.
دریافت صفحه با کد QR