بابادینیا: نمایشگاه الکامپ ویترینی برای ارائه توانمندهای بخش خصوصی آی تی است اما بحثی که وجود دارد در مورد نحوه برگزاری این نمایشگاه برای فعالان حوزه آی تی است که چگونه میتوان مشارکت بیشتری را بهوجود آورد تا بتوان به کسبوکارهای حاضر در نمایشگاه رونق بیشتری تزریق کرد.
به گزارش افتانا (پایگاه خبری امنیت فناوری اطلاعات)، نمایشگاه الکامپ برای بسیاری از فعالان حوزه آی تی در ایران نمادی از رویدادی است که مانند یک محصول ایرانی مورد مقایسه با نمونههای خارجی خود قرار میگیرد. شاید از این روست که فعالان آیتی ایرانی که از قضا بسیاری از نمایشگاههای مشابه را در خارج دیدهاند و حتی در بسیاری از آنها شرکت کردهاند دید انتقادی به این نمونه داخلی دارند. در ادامه گفتوگویی با حمید بابادینیا، عضو هیئت مدیره سازمان نظام صنفی استان تهران در همین زمینه آمده است.
از برگزاری نمایشگاه الکامپ بیش از ربع قرن میگذرد، با توجه به در دسترس بودن کانالهای مختلف اینترنت مارکتینگ آیا نمایشگاه همچنان یک کانال موثر برای شرکتها و کسبوکارها بهشمار میرود؟
حضور شرکتهای فعال حوزه آی تی در نمایشگاهی مثل الکامپ بر اساس فلسفه وجودی درستی است. این نمایشگاه ویترینی برای ارائه توانمندهای بخش خصوصی است. دوستان مرکز توسعه تجارت برنامه زمانی منظمی در طول یک سال دارند که الکامپ هم بخشی از آن است، اما بحثی که وجود دارد در مورد نحوه برگزاری این نمایشگاه برای فعالان حوزه آی تی است که چگونه میتوان مشارکت بیشتری را بهوجود آورد تا بتوان به کسبوکارهای حاضر در نمایشگاه رونق بیشتری تزریق کرد. پرسش اصلی این است که آیا بعد از این همه سال برگزاری و بهدنبال این رشد تکنولوژی آیا تفاوتی بهوجود آمده یا خیر. به نظر من که برگزاری نمایشگاه با ده سال یا بیست سال قبل تفاوتی نکرده و چهبسا در آن زمان با کیفیت بیشتری هم برگزار میشده است.
با این حال اما الکامپ همچنان مقبولیت خود را دارد.
این مقبولیت ناشی از تکنولوژی است. امروزه جذابیت و کاربرد تکنولوژی در همه صنایع هست و به همین دلیل است که حتی میبینید دستاندرکاران حوزه نفت، راه و شهرسازی و بهداشت هم به الکامپ میآیند.
یعنی الکامپ برای آنها خوب است؟
نه بحث من همینجاست. الکامپ یکسری مخاطب دارد مثل مدیران کل فناوری اطلاعات سازمانها و صنایع مرتبط با حوزه آی تی. آنها میخواهند در فرصت زمانی کوتاه ببینند چه تحولاتی در این حوزه بهدست آمده است. اما برای چنین اشخاصی ما چه بستههای راهنمایی داریم؟ چه کسی آنها را راهنمایی میکند و چه مسیری برای راهنمایی آنها وجود دارد؟ برای من عجیب است که تقریبا همه دوستان ما و همه برگزارکنندگان نمایشگاه، نمایشگاههای خارج از کشور را دیدهاند اما چرا این نمایشگاهها را در داخل کشور پیاده نمیکنند؟
مثلا چه چیزی را باید پیاده کنند؟
مثلا تحلیل بازدید کنندگان. الان تنها چیزی که بهعنوان نقطه مثبت در این نمایشگاه میبینیم نحوه ثبتنام است و این چیزی است که قبلا نبود و الان بهوجود آمده است. قطعا همین ثبتنام فعلی هم مشکلاتی را دارد اما نفس این کار خوب است. به غیر از این اما از موضوع بازدیدکنندگان چه استفادهای میشود؟
آنچه میتواند به شرکتها کمک کند تحلیل اطلاعات بازدیدکنندگان است. این مگر چقدر هزینه دارد که همه متقاضیان اطلاعاتشان را در هنگام ورود ثبت کنند. الان در یک نمایشگاه خارجی شما از قبل اطلاعاتتان را وارد سایت میکنید و حتی کارت خود را پرینت میکنید و با خود به نمایشگاه میبرید؛ بنابراین همه میدانند که مثلا این بازدیدکننده چه شخصی است چه تخصصی دارد و با توجه به تخصص او بهترین اطلاعات را در اختیارش قرار میدهند. اینجا اما استراتژی منسجمی پشت این قضیه نداریم.
در نمایشگاههای خارجی مشابه هزینه قابلتوجهی هم برای بازدید اخذ میشود اینجا اما اینطور نیست.
چون استراتژی نداریم. تمام نمایشگاههای بزرگ دنیا مثل جیتکس، کامپیوتکس و سبیت برای بازدید از نمایشگاه هزینه میگیرند.
در واقع به نظر میرسد این رایگان بودن را نوعی ابزار برای تشویق به بازدید در نظر میگیرند، این خوب نیست که بازدید را افزایش دهند؟
در همه نمایشگاهها برای افراد متخصص ارزش و ا عتبار قائل هستند. بین کسی که ۲۵ سال سابقه کار در حوزه آی تی دارد با یک کودک دبستانی باید تفاوت قائل شد و این باعث انگیزه بهتری هم میشود. الان مثلا باید کیوسکهای اطلاعاتی باشد که کسی بداند مثلا کدام غرفهها در مورد امنیت شبکه است یا مثلا نرمافزاریها کجا هستند و یا شرکتهای تجارت الکترونیک کجا جمع شدهاند.
تصور میکنم چنین تقسیمبندیهای حداقلی وجود دارد.
نه، نیست. دوستان و شرکتهای رفیق کنار هم جمع میشوند. خط و ربط را اما باید برگزارکنندها بدهند و شرکتها بهصورت تخصصی کنار هم قرار گیرند. یا مثلا داشتن امکانات سمینارهای تخصصی و وایفای و... باید در خود نمایشگاه مهیا باشد. باید جای مشخصی و سالنهای کنفرانس معینی وجود داشته باشد. الان در همه نمایشگاههای بزرگ دنیا همینگونه است که سمینارهای خود را در اتاقهای کنفرانس جنب نمایشگاه برگزار میکنند. اینجا اما این موضوع به عهده من در داخل غرفه گذاشته شده. یعنی من باید از فضای غرفهام برای برگزاری کارگاه تخصصی استفاده کنم.
این موارد به لجستیک نمایشگاه مربوط است و این ضعفی است که برای همه نمایشگاهها داریم.
بله، لجستیک ضعیفی داریم. شما وقتی در نمایشگاه شرکت میکنید تنها چیزی که دریافت میکنید برق است. چند روز طول میکشد اینترنت بدهند و غرفهها تا روز دوم و سوم مشکل دارند. مهمتر از همه بحث محاسبه ارزی- ریالی است. واقعا کجای دنیا چنین بحثی وجود دارد؟ واحد پول کشور ریال است چرا باید آن را بین دلار و ریال تفکیک کنیم؟ اگر میخواهیم برخی غرفهها را به هر دلیل گرانتر بگیریم خب آن را به ریال بگیریم.
بزرگترین مشکل این موضوع ارزی - ریالی برای شرکتکنندگان چیست که این همه به آن انتقاد دارند؟
این بحث ارزی - ریالی باعث میشود من هیچ تخمینی از میزان هزینهام در نمایشگاه نداشته باشم، مثلا محاسبه ۱۰۰ میلیون تومان هزینه برای شرکت در نمایشگاه کردهام اما ناگهان به من میگویند ۴۰ میلیون محاسبه اضافه ارزی دارم. وسط نمایشگاه این را به غرفهدار و شرکتکننده تحمیل میکنند و دست آخر اجازه خروج اجناس را نمیدهند که اساسا بسیاری عطای شرکت در نمایشگاه را به لقایش ببخشند.
خب چه جایگزینی هست؟
ما باید ببینیم آیا واقعا میخواهیم از نظر اقتصادی کشور را بالا ببریم یا نه. وزارت صنعت، معدن و تجارت باید از حضور صنعتگر در این نمایشگاه استقبال بهعمل آورد نه اینکه جریمهاش کند. خود شما چه کار کردید که کشورهای خارجی را به نمایشگاه الکامپ بیاورید؟ آیا دولتهای دیگری چون دولت امارات برای جذب مخاطب همین کار را میکنند؟
موضوع تسهیلات به شرکتکنندگان خارجی هم هست این را چگونه میبینید؟
واقعیت این است که ما تسهیلاتی به شرکتکنندگان خارجی نمیدهیم. الان چه مجموعه هتل و چه سیستم ایابوذهابی برای آنها در نظر میگیریم خب این امارات و نمایشگاه جیتکسش در کنار گوش ماست و میتوانیم راحت مقایسه کنیم. در جنب مرکز نمایشگاههای بینالمللی دوبی و در خیابان شیخ زاید شما انبوهی از هتلهای چهارستاره و پنج ستاره را میبینید. خط مترو را هم میبینید که وجود دارد. ما چطور؟ یک سالن قدیمی داریم که آن را به غرفههای مکعب مستطیل تقسیم میکنند و بعد من باید میلیونها تومان خرج کنم تا بتوانم آن را مناسب بازدید کنم.
موضوع اصلی این است که در نمایشگاه خارجی مثل جیتکس شما میتوانید برآوردی از آنچه در نمایشگاه بهدست میآورید و میزان هزینه خود داشته باشید اما در نمایشگاهی مثل الکامپ نمیتوانید تخمینی از هزینه خود داشته باشید و این ضعف اصلی است.
خب با این همه مشکلات نمایشگاه را باید سازمان نظام صنفی برگزار کند؟
اولا باید بگویم که چند دستگی در صنف اصلا چیز خوبی نیست. ما در آی تی مزیت نسبی داریم همچنانکه در نفت و گاز هم داریم اما مثلا در سیستم شهرسازی مزیت نسبی نداریم و ته جدولایم. سازمان نظام صنفی که البته از نظر من باید اسمش به سازمان نظام مهندسی آی تی تبدیل شود باید همه افراد حوزه آی تی را زیر چتر بگیرد و بعد خودمان این نمایشگاه را با سازوکارهای علمی و بهروز برای صنف برگزار کنیم. الان اما فقط مجری هستیم و چیزی بهدست نمیآوریم.
اما ظاهرا درآمد از نمایشگاه هم کم نیست.
اصلا آورده مالی انگیزه ما نیست و چیزی هم ندارد. شاید سالهای قبل داشته اما الان از نظر اقتصادی توجیه ندارد. من به عنوان کسی که شرکتداری میکنم میگویم که حضور سازمان صرفا حضور است. نظام صنفی باید متولی باشد اما درستش هم این است که این نمایشگاه توسط بخش خصوصی که تخصص لازم برای برگزاری نمایشگاه دارد برگزار شود. الان نحوه برگزاری نمایشگاه به شکلی است که هیچکس رغبت نکند پایش را در آن بگذارد و همه بروند به همان جیتکس.
خود شما به صورت شرکتی در نمایشگاه امسال حضور دارید؟
خیر به همان دلایلی که گفتم.
اساسا نمایشگاه خارجی شرکت میکنید؟
فعلا که نه؛ اگر امکانات فراهم شود هم عرق ملی اجازه نمیدهد. البته در دهه هفتاد در الکامپ شرکت میکردیم. به نظر میرسد مشکلات اقتصادی شرکتها هم مزید بر علت عدم شرکت باشد چنانکه در نمایشگاههای خارجی هم نیستند.من فکر میکنم بسیاری از آنها که شرکت میکنند از روی تعصب و اعتقاد به نمایشگاه داخلی هست که حضور دارند وگرنه توجیه اقتصادی هم ندارد.
نکته پایانی؟
بیاییم یکبار که شده یک کمیتهای تشکیل دهیم که نمایشگاه الکامپ را آسیبشناسی کند. هم از قسمت حاکمیتی و هم از بخش خصوصی و ببینیم چرا از نمایشگاههایی مثل جیتکس عقب افتادیم. با یک دلسوزی نمایشگاه را شخم بزنیم و بررسی کنیم.
این سطح برگزاری در شان مهندسان ما نیست حیف است که ما نمایشگاهی داشته باشیم که حتی جایی برای پارک ندارد و ترافیک وحشتناکی در شهر ایجاد میکند. ما باید الکامپی داشته باشیم که استاندارد باشد، این حرف نهایی من است.