همواره مدافع سازمان نظام صنفی رایانه‌ای بودم

حکیم جوادی: همواره معتقد بودم که سازمان نظام صنفي داراي ظرفيتهاي مناسبي است و با قرار گرفتن در کنار سازمان فناوري اطلاعات مي‌توانستیم گامهاي بلندي براي رسيدن به اهدافمان برداريم.

به گزارش افتانا (پایگاه خبری امنیت فناوری اطلاعات)، بدون شک یکی از بهترین تعاملات سازمان نظام صنفی رایانه‌ای با دولت و به‌ویژه با سازمان فناوری اطلاعات، در زمان ریاست مهندس علی حکیم جوادی اتفاق افتاد. جایی که نبض فناوری اطلاعات در آن می‌تپد و رئیس آن‌هم معتقد است که موفقیت آی‌تی در کشور نه از راه تقابل که از راه تفاهم با سازمان‌های بخش خصوصی و به‌ویژه سازمان نصر می‌گذرد. وی زمانی ریاست سازمان فناوری اطلاعات را بر عهده گرفت که روابط آن با سازمان نصر بسیار تیره‌وتار بود. ریاست امیرحسین سعیدی نایینی در نصر کشور و عبدالمجید ریاضی در سازمان، سرشار از تقابل و تضاد بود. اما با تغییر ریاست نصر و رسیدن پرویز رحمتی به کرسی ریاست، مصادف شد با آمدن حکیم جوادی به سازمان فناوری اطلاعات. طبیعی است که در این جابه‌جایی همه منتظر دیدن تغییرات و مساعد شدن فضای همکاری بودند و او مرد این تغییرات بود. 

با حکیم جوادی در حالی گفتگو می‌کنیم که مدتی است در اپراتور چهارم یا همان ایرانیان نت مستقرشده و سعی می‌کند در آرامش و به‌دوراز هیاهو، طرح‌های خود را عملیاتی کند. 

آقای حکیم جوادی، برای آنکه به فضای چند سال قبل برگردیم، لطفاً از وضعیت حاکم بر سازمان فناوری اطلاعات و نحوه ارتباط آن با بخش خصوصی بگویید. 

من حدود سه سال در وزارت ارتباطات بودم و در این مدت سعی شد تعامل خوبی با بخش خصوصی داشته باشیم. زمانی که مجموعه خود را تکمیل کردم با بیش از ۲۰۰ شرکت مختلف در ارتباط بودیم و عملاً به این نتیجه رسیده بودیم که موفقیت در بخش دولتی بدون همراهی بخش خصوصی امکان‌پذیر نیست. سعی کردیم با کم‌ترین نیرو، بیش‌ترین کارهای ممکن را انجام دهیم.
در مورد سازمان نظام صنفی با توجه به دوران فعالیتم در بخش خصوصی و شناختی که از این سازمان داشتم، معتقد بودم که دارای ظرفیت‌های مناسبی است و به نظر می‌رسد که با قرار گرفتن در کنار سازمان فناوری اطلاعات می‌توانستیم گام‌های بلندی برای رسیدن به اهدافمان برداریم، درحالی‌که سازمان نظام صنفی و سایر سازمان‌های مشابه مطالبات خود را داشته باشند؛ یعنی هدف ما از نزدیک شدن، کم کردن مطالبات یک سازمان نبود چه‌بسا که این نزدیک شدن‌ها سبب افزایش مطالبات نیز می‌شد. 

اگر بخواهیم مروری بر وقایع دوران مدیریت من در سازمان فناوری اطلاعات داشته باشیم، می‌توان گفت که اولین قدم پس از ورود به این مجموعه تبدیل آن از شرکت به سازمان بود؛ لذا کمیته‌ای از نخبگان و خبرگان این حوزه باهدف ایجاد نقشی برای بخش خصوصی تشکیل شد که یکی از عناصر اصلی این کمیته جناب آقای مهندس رحمتی (ریاست وقت سازمان نصر کشور) بود. 

در آن دوره کارگروه‌های مدیریت فاوای کشور تشکیل‌شده بود و ما تلاش کردیم نقش اساسی را برای سازمان نظام صنفی در نظر بگیریم. البته نمی‌توان ادعا داشت همه امور به‌خوبی انجام شد چون در این دوران دیدها نسبت به یکدیگر خوب و مثبت نبود. 

هرگز از یاد نخواهم برد در تجمعی که برای معرفی نظام‌های صنفی دنیا در مکزیک برگزارشده بود، ایران جزء معدود کشورهایی بود که بخش دولتی آن از سازمان نظام صنفی‌اش حمایت کرد و این بسیار تأثیرگذار بود تا حدی که رییس این تجمع از این جریان بسیار شگفت‌زده بود و آن را تحسین می‌کرد. 

البته این ارتباط تنها به نظام صنفی ختم نشد چون ما روابط بسیار خوبی با سایر بخش‌های دیگر ازجمله دفاتر پیش‌خوان نیز برقرار کرده بودیم ولی به این دلیل سازمان نظام صنفی به‌صورت گسترده‌تری مطرح شد چون صنف بزرگ‌تری نسبت به سایر مجموعه‌های دیگر بود و روابط در آن به‌صورت یک‌طرفه نبود؛ به‌عنوان‌مثال وقتی‌که در آن زمان مسئله ادغام وزارتخانه فناوری اطلاعات با وزارت راه مطرح شد، یکی از مجموعه‌هایی که با جدیت از وزارتخانه دفاع کرد، سازمان نظام صنفی بود و کمک‌های این سازمان و سایر مجموعه‌های دیگر سبب پابرجا ماندن وزارت خانه شد.
یا این‌که در آن دوران لایحه‌ای توسط وزارت ارشاد به نام طرح مالکیت معنوی مطرح و در این لایحه عملاً نقش سازمان نظام صنفی حذف‌شده بود که سازمان فناوری اطلاعات با جدیت از سازمان نظام صنفی دفاع کرد و باوجود فشارهای بسیار زیاد موفق به حفظ نقش نظام صنفی شدیم؛ بنابراین می‌توان گفت این تعامل به‌گونه‌ای برقرارشده بود که منافع ما در هم گره‌خورده بود. 

در این دوره چون ما به پایان دولت نزدیک می‌شدیم احساس می‌کردیم که باید کارهای بزرگ‌تری