نگاهی به ساختار شبکه جمع آوری اطلاعات توسط NSA

از حادثه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ دولت ایالات متحده بر تمهیدات امنیتی و نظارتی سازمان های اطلاعاتی خود افزود. گردآوری و بررسی اطلاعات شهروندان آمریکا همان قدر جدی گرفته شد که کنکاش در مورد اتباع دولت های دیگر.

کار تا جایی با دقت پی گرفته شد که امروزه در برنامه‌ هایی مانند پریسم داده‌ های شخصی شهروندانی که حتی مظنون به همکاری با تروریست ها نیستند و هیچ سوء پیشینه ای هم ندارند، وارسی می شود.

به گزارش افتانا (پایگاه خبری امنیت فناوری اطلاعات)، در ماه ژوئن، یک پیمان کار بخش خصوصی به نام ادوارد اسنودن که برای سازمان امنیت ملی آمریکا (NSA) کار می‌ کرد اطلاعات طبقه بندی شده‌ ای را در این خصوص فاش کرد و باعث بروز جنجال های زیادی چه در فضای وب و چه در محافل سیاسی شد.

اگر تاکنون از چند و چون این پروژه امنیتی ایالات متحده با خبر نبوده اید بهتر است با نگهبان باشید و این مطلب را از دست ندهید.

پریسم چیست؟

پریسم برنامه ای است که توسط سازمان امنیت ملی ایالات متحده راه اندازی شده و از آن برای جمع آوری داده‌ های الکترونیکی کاربران از منابعی که در واقع همان خدمات دهندگان اصلی اینترنتی مانند جی میل، فیسبوک، اوت لوک و غیره هستند، استفاده می شود. این برنامه در واقع آخرین پیشرفت دولت آمریکا به منظور نظارت الکترونیکی ست. شروع کار آن در دوره ریاست جمهوری جرج دبلیو. بوش با تصویب قانون پاتریوت بود و بعدها با تصویب قانون فیسا ادامه یافت.

مطالبی که ادوارد اسنودن، پیمانکار فاش کننده این اطلاعات منتشر کرده تنها بخش کوچکی از کل ماجرای در حال جریانی است که هنوز رسانه‌ ها از بسیاری موارد آن اطلاع ندارند. اما آنچه مشخص شده این است که به موجب این برنامه، NSA مجاز است از شرکت های بزرگ فناوری مانند گوگل، مایکروسافت، فیسبوک، اپل، یاهو و … داده‌ های اشخاص مورد نظر خود را درخواست و دریافت کند.

چرا پریسم مقوله مهمی است؟

در ششم ژوئن، گاردین و واشنگتن پست گزارش هایی بر اساس اطلاعات افشا شده توسط اسنودن منتشر کردند. در آن گزارش ها تصدیق شده بود که ان.اس.ای به سرورهای گوگل، فیسبوک و دیگر شرکت ها «دسترسی مستقیم» دارد. بعد از آن شرکت هایی که نام آنها در این قضیه آمده بود چنین مسئله ای را تکذیب و اعلام کردند که نام چنین برنامه ای را قبلا نشنیده اند.

هم این شرکت ها و هم دولت آمریکا مصرانه تأکید دارند که عملیات جمع کردن داده‌ ها تنها با مجوز دادگاه و به منظور مقاصد خاص انجام گرفته. اما مسأله ای که اینجا مطرح می‌شود اعتبار قانونی این مجوزها است. از آنجایی که این نوع عملیات مخفی انجام می‌ گیرد و اخذ مجوزها هم از دادگاه آشکارا انجام نمی‌ پذیرد باید پرسید که آیا ضمانتی برای عدم تخطی ان.اس.ای از حدود تعیین شده در مجوز دادگاه وجود دارد یا خیر؟

پریسم چطور ایجاد شد؟

به گزارش واشنگتن پست، قانون پاتریوت تصویب شده به سال ۲۰۰۷ در آمریکا به ایجاد یک برنامه مخفی به نام US-۹۸۴XN در ان.اس.ای انجامید که بعدها پریسم خوانده شد. گفته می‌شود که این برنامه حاصل تجاربی است که از دیگر برنامه‌ های نظارتی اجرا شده بعد از ۱۱ سپتامبر تحت عنوان «برنامه نظارت بر تروریسم» به دست آمده است.

«قانون پاتریوت» به دادستان و رئیس سازمان امنیت ملی اجازه می‌ دهد بدون نیاز به داشتن اهداف مشخص از افراد و مکان ها و کشورهای دیگر اطلاعات جمع آوری کنند. این یعنی وقتی یک قاضی ایالتی در فرمانی مخفی نقشه مورد نظر سازمان امنیت ملی را تأیید می‌ کند سازمان مذکور می‌ تواند از شرکت هایی مانند گوگل و فیسبوک تقاضای ارسال داده‌ ها به دولت را بکند؛ و این موضوع را مادامی که تحت ضوابط نقشه مشخص شده باشد ادامه دهد.